Spelelementen

Waarom delen?

In eerdere blogs heb ik al aangegeven waarom ik communicatie over wat mensen bezighoudt, belangrijk vind. Daarbij speelt de maatschappelijke achtergrond ook mee. We leven in een harde tijd. De samenleving lijkt steeds hartelozer te worden en de kloof tussen arm en rijk groeit. Ik zou met mijn ontwerp willen bijdragen aan een zachtere samenleving, een maatschappij waarin men naar elkaar omkijkt. Voor zo’n zachtere samenleving heb je empathie nodig. Met mijn project hoop ik die empathie te kunnen bevorderen. In het ontwerp gebruik ik tekenen en spel. Het nut van tekenen is al eerder aan de orde gekomen; daarom hieronder iets over spel.

Waarom spel?

“Eén ding doen we steeds minder: spelen. En dan heb ik het over ‘spelen’ in de breedste zin van het woord: de vrijheid om je eigen nieuwsgierigheid te volgen. Om te zoeken en te ontdekken, te proberen en te creëren. Niet omdat een ouder, school of baas het je voorkauwt, maar gewoon, omdat je er zelf zin in hebt.”Rutger Bregman, Waarom onze kinderen steeds minder spelen (en wij met een burn-out thuis zitten). In De Correspondent 17 juli 2017, geraadpleegd van https://decorrespondent.nl

Rutger Bregman beschrijft in zijn artikel een van de problemen van de huidige tijd: er is, zowel voor kinderen als voor volwassenen, te weinig tijd om vrij te ‘spelen’ of experimenteren.

“Overal waar je kijkt, zijn we minder gaan spelen. Kinderen en volwassenen. Thuis, op school en op kantoor. Terwijl politici zich druk maken over ranglijstjes en economische groei, zijn scholen gefocust op toetsen en resultaten. Op almaar jongere leeftijd sorteren we onze kinderen voor: jullie zijn de slimmen, en jullie niet. En onze definitie van succes? Hoge cijfers, hoog salaris. Het onderwijs moet kinderen zo snel mogelijk klaarstomen om zoveel mogelijk geld te verdienen. Toch is er ook een wijdverbreid gevoel dat we iets kostbaars aan het verliezen zijn.”Bregman, Waarom onze kinderen steeds minder spelen (en wij met een burn-out thuis zitten)

Bregman heeft het over de focus op toetsen en resultaten die ervoor zorgt dat steeds meer mensen in een burn-out terecht komen. Hier wil ik nog aan toevoegen dat de sterke nadruk op (de prestatie van) het individu daar ook aan bijdraagt. We doen de dingen voor onszelf. Als we de dingen niet goed doen, hebben we als individu gefaald. We lijken soms te vergeten dat we in een systeem leven, afhankelijk zijn van anderen en ook verantwoordelijkheden dragen voor de ander. In die context ben ik in mijn ontwerp op zoek gegaan naar een manier om individuen met elkaar te verbinden. Omdat ik in eerste instantie voornamelijk geïnteresseerd was in de verbinding tussen ouders en kinderen, richt ik me vooral op mensen die al onderdeel uitmaken van een bepaald systeem. Dit systeem kan dus een gezin zijn, maar ook een klas of een bedrijf.